Aïssa’s verhaal: de gevolgen van een kindhuwelijk en tienerzwangerschap

Aïssa is een stralende, jonge vrouw van 22 uit Niger. Haar blauwe sluier brengt haar sprankelende ogen extra naar voren. Aan niets is te zien dat deze jonge vrouw pijn lijdt, maar toch is dat het geval. Door een zware bevalling op haar zestiende leeft ze nu met een fistel; een gat tussen de vagina en blaas. Ze is incontinent en verliest voortdurend urine. Toch blijft Aïssa lachen. Waar haalt ze de kracht toch vandaan?

Veertien en getrouwd

Als Aïssa veertien jaar oud is, moet ze volledig tegen haar zin in trouwen met een veel oudere man. In het eerste jaar van haar huwelijk loopt ze regelmatig weg. Maar haar ouders sturen haar elke keer weer terug. “Dat is nu je thuis, je moet daar blijven zelfs al moet je lijden”, zeggen ze haar.
“Ik kwam zo weinig mogelijk in zijn buurt. Maar hij dwong me tot seks” vertelt Aïssa, met een verbeten gezicht dat duidelijk haar pijn laat zien. Op haar zestiende raakt ze zwanger. Haar bevalling duurt vijf dagen, waarbij ze pas op de vierde dag naar een gezondheidscentrum gaat. Haar meisjeslichaam, helemaal nog niet klaar voor een bevalling, heeft het zwaar. De baby sterft tijdens de geboorte.

Zestien en incontinent

Eenmaal thuis na de bevalling merkt Aïssa dat ze urine lekt. Als ze terug gaat naar het gezondheidscentrum kan niemand haar helpen. Haar man verlaat haar omdat ze ‘onrein’ is. Ook haar vriendinnen beginnen haar te mijden en haar ouders vertellen haar dat er geen enkele hoop is op genezing. Maar ze geeft niet op. Zeker niet als ze op de radio hoort over een centrum dat meisjes en vrouwen met een fistel helpt. Aïssa besluit al haar bezittingen te verkopen om naar het centrum, meer dan 1.000 kilometer verderop, te kunnen.

Grote inspiratie

In het centrum aangekomen, durft Aïssa nauwelijks te praten. Net als de meeste nieuwelingen is ze wat angstig en teruggetrokken. Maar dan ontmoet ze mevrouw Traoré, de vrouw die met hulp van Plan dit opvangcentrum runt. Ze is al 70 jaar oud, maar met haar oneindige energie is ze een grote inspiratie voor de meisjes. Al vanaf haar dertiende weet mevrouw Traoré dat zij meisjes met fistels wil helpen. “Ik ontmoette toen een meisje in het ziekenhuis. Ze was ontzettend dun, huilde en kon amper lopen. Ze rook naar urine en liet een plas met water achter. Ik kon het niet geloven. Dit meisje was jonger dan ik en was al getrouwd, had een doodgeboren kind en was ook nog eens incontinent. Dit beeld stond op mijn netvlies gebrand en zorgde ervoor dat ik jaren later besloot: ik ga meisjes met fistels helpen!”, vertelt ze over haar ervaring.

Herstellen en een vak leren

Het Dimol centrum in Niamey, de hoofdstad van Niger, ondersteunt meisjes met een fistel voor, tijdens en na een herstellende operatie. De jonge vrouwen krijgen psychologische hulp, eten, water en kleding. Tijdens het herstellen volgen ze een opleiding. Ze leren lezen en schrijven, naaien, manden vlechten of sieraden maken.

Wanneer ze helemaal genezen zijn en klaar met hun trainingen, is het tijd om terug te keren in de maatschappij. Het centrum helpt de meisjes hierbij en moedigt ze aan om – eenmaal terug in hun dorp – ook andere slachtoffers van fistels te informeren over mogelijke behandelingen. Ook leren de teruggekeerde meisjes dorpelingen het belang van veilige bevallingen met behulp van vroedvrouwen. Tenslotte gaan ze met andere inwoners in gesprek over het hebben van respect voor vrouwen met een fistel en dat zij niet moeten worden buitengesloten.

Aïssa’s toekomst

Aïssa woont al vijf jaar in het centrum en is al verschillende keren geopereerd. Ze voelt zich beter maar is nog niet helemaal genezen. Het is onzeker of haar probleem ooit helemaal wordt opgelost. Ook concrete plannen voor haar terugkeer zijn er nog niet. Maar ze blijft optimistisch. Ze heeft in het centrum leren lezen en naaien en is vastberaden om straks haar eigen geld te gaan verdienen als kledingmaakster.