Aurora* ontsnapte aan een gewelddadig huwelijk: “Ik ben weer gaan leven”

Aurora* had een zorgeloze kindertijd en grote dromen. Ze speelde spelletjes met haar zussen, maakte vriendjes op school en kon urenlang de wereld om zich heen vergeten als ze zich afzonderde met een boek. “Als klein meisje droomde ik ervan om advocaat te worden”, herinnert ze zich.

Toen ze elf was, gingen haar ouders uit elkaar. Aurora’s leven stond op zijn kop en om naar school te kunnen blijven gaan moest ze vanuit haar kleine dorp in San Pedro verhuizen naar Asunción. Maar Aurora liet zich niet uit het veld slaan. Ze rondde de basisschool af met goede cijfers en begon vol goede moed aan de middelbare school. Maar toen ze zeventien was, vielen haar dromen in duigen.

De baan die niet bestond

Haar familie kwam met een prachtig aanbod: een baan in Alto Paraná. Met het geld dat ze zou verdienen, zou ze naar de universiteit kunnen gaan. Aurora nam het aanbod aan, maar bij aankomst bleek er helemaal geen baan te zijn. Wat er wel was, was een veel oudere man waarmee ze samen moest wonen in een afgelegen gebied. Ze kwam terecht in een informeel gedwongen huwelijk, iets wat veel meisjes in Paraguay overkomt.

Aurora werd volledig afgezonderd van de buitenwereld. Er was geen telefoon, geen geld en geen uitweg. De man had de volledige controle over haar leven. Hij sloot haar op in een kamer terwijl hij aan het werk was, stond niet toe dat ze gedegen kleding kreeg en zorgde er met vreselijke bedreigingen voor dat ze haar mond zou houden. “Als ik iets zei of deed wat hij niet leuk vond, dreigde hij dat hij me ging vermoorden en dat hij mijn lichaam in het moeras zou gooien”, vertelt ze.

“Geef me drie maanden”

Toen Aurora achttien was, kreeg ze haar eerste kind. Een tweede volgde snel en Aurora besefte dat ze iets moest doen om deze cyclus van angst te doorbreken. Ze moest ontsnappen aan haar huwelijk. De man hield haar onder de duim en hij was een meester in manipulatie, maar Aurora’s wens om bij hem weg te gaan was sterker. Na de geboorte van haar tweede kind deed ze alsof ze medische hulp nodig had, omdat er bij haar keizersnede complicaties waren ontstaan. “Ik zei: geef me drie maanden om te herstellen”, vertelt ze. “Daarna kom ik bij je terug.” Hij stemde in en zette haar samen met haar twee kinderen op de bus. Het gaf haar haar vrijheid terug.

In eerste instantie schaamde Aurora zich toen ze weer thuiskwam, maar haar moeder ontving haar met open armen. Ze gaf haar nieuwe kleding en stond volledig achter de beslissing van haar dochter. Na drie maanden stond Aurora’s man voor de deur, met de belofte dat hij veranderd was. Maar Aurora was gesterkt door haar ontsnapping en sprak hem tegen. “Je hebt me vermoord toen ik bij je kwam wonen, maar nu ben ik weer gaan leven.” Ze weigerde met hem mee te gaan en ontsnapte voor eens en voor altijd aan zijn controle.

Terug naar school

Op haar 21e en als moeder van twee kinderen ging Aurora terug naar school. Ze maakte de middelbare school af en ging daarna door naar de universiteit. Nu, op haar 44e, is ze schooldirecteur, leraar en de moeder van vier kinderen. Ze doet er alles aan om te zorgen dat hen niet hetzelfde overkomt. “Ik leer ze dat ze vrij zijn en dat ze hun eigen keuzes mogen maken”, vertelt ze.

Kind- en gedwongen huwelijken en Paraguay

Aurora’s verhaal is er een van vele. Kind- en gedwongen huwelijken beroven meisjes dagelijks van hun dromen. Zo’n 22 procent van de meisjes in Paraguay trouwt voor haar achttiende. Vaak liggen armoede, culturele normen en tienerzwangerschappen hieraan ten grondslag. Er is wel wetgeving tegen kindhuwelijken, maar een maas in de wet zorgt ervoor dat meisjes al vanaf hun zestiende uitgehuwelijkt mogen worden als hiervoor toestemming is van ouders of voogden.

Organisaties als Plan International doen er alles aan om dit te veranderen. Door meisjes voorlichting te geven over hun rechten en ze te leren voor zichzelf op te komen, maar ook door middel van lobby voor betere wetgeving en de handhaving hiervan. Ook maken we gemeenschappen bewust van de gevaren van een kindhuwelijk, zodat zij zelf ook inzien dat het uithuwelijken van meisjes een schending van hun rechten is.

Aurora werkt al jaren als vrijwilliger voor Plan International en leidt deze workshops en trainingen. “Ik wil meisjes en vrouwen leren dat ze nooit iets moeten doen wat ze niet willen doen. We moeten vrij zijn. Gedwongen huwelijken zijn fout. Ze moeten gemeld worden en de autoriteiten moeten ertegen optreden. We kunnen het niet zomaar laten gebeuren.”

*Naam veranderd uit veiligheidsoverwegingen