LINDA. Magazine verhalen over kindhuwelijken
In november 2018 besteedt LINDA. Magazine uitgebreid aandacht aan kindhuwelijken. Negen meisjes uit Bangladesh die als kind werden uitgehuwelijkt, zijn geportretteerd. Plan International Nederland organiseerde de ontmoeting met deze meisjes. Lees hieronder de verhalen van twee van hen.
Lees meer over Girls Not Brides en bekijk de gehele reportage in LINDA. Magazine
Shila (20) heeft twee jongere broertjes. Haar moeder is naaister en verkoopt kleren op straat, haar vader is verlamd en kan niet meer werken. Ze wonen in een sloppenwijk in Dhaka.
“In deze kamer woon ik met mijn familie. Tegen de muur staat een koffer, met daarin een klein hoekje voor mezelf. Ik bewaar er schoolboeken, wat pennen, en een kettinkje dat ik ooit kreeg van een lerares. Ik heb geluk gehad dat Plan International onze wijk uitkoos om financieel te steunen. Daardoor kon ik al op mijn zesde naar school. Naast taal en rekenen, leerde ik ook dat het in ons land bij wet verboden is meisjes voor hun achttiende uit te huwelijken. Toch worden er in dit land elke dag duizenden meisjes uitgehuwelijkt door hun familie.
Ik was veertien toen mijn oma me vertelde dat ik moest trouwen met een man van bijna veertig.Ik had hem nog nooit gezien. Hij had negen jaar in het buitenland gewerkt dus hij moest wel rijk zijn. Kon hij mooi bijdragen aan de hoge medische kosten van mijn vader die na een zwaar auto-ongeluk in Saoedi-Arabië niet meer kon werken.
Twee dagen voor de huwelijksdag ben ik gevlucht met hulp van een lieve oom van mijn moeders kant. De hele buurt roddelde over me, ze zeiden dat ik een slecht meisje was. Maar ik heb volgehouden, ondanks de woede van mijn vader en alle klappen die ik kreeg.
Nu ben ik actief voor Plan als voorzitter van een jongerengroep die kindhuwelijken wil stoppen. Trouwen doe ik alleen met een lieve man van mijn eigen leeftijd die mij niet zal slaan.”
Wil je meer weten over wat Plan doet tegen kindhuwelijken? Lees ons kindhuwelijken dossier
Masuma (20). Ze heeft twee jongere broers en twee jongere zusjes. Haar vader vervoert mensen in een riksja, haar moeder werkt op het land. Ze woont in Chilmari.
”Mijn ouders hebben me op mijn twaalfde jaar uitgehuwelijkt aan een jongen van negentien jaar. Achteraf veel te jong, natuurlijk. Maar mijn zusjes zijn ook heel jong getrouwd.
Het was een slecht huwelijk. Mijn man verdiende als timmerman weliswaar genoeg geld voor ons maar hij kon helemaal niet met vrouwen omgaan. En hij was ontevreden over mijn bruidsschat. Hij had 80.000 taka (800 euro) meegekregen maar hij wilde 100.000. Op mijn vijftiende raakte ik zwanger en mijn man vond dat maar niks. Hij sloeg me vaak. Op een avond, terwijl ik lag te slapen, gooide hij zuur in mijn gezicht. Mijn huid werd helemaal rood, en het deed zo veel pijn. Ik ben naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis gerend en daar hebben ze me behandeld. Het viel gelukkig mee. Het zuur was niet zo sterk geweest. Maar ik was doodsbang en wilde niet meer terug naar het huis van mijn man. Mijn ouders, zijn ouders en de geestelijken uit het dorp kwamen met me praten, en toen mijn schoonouders beloofden dat hij het nooit meer zou doen, ben ik toch maar weer teruggegaan.
Twee maanden later begonnen de weeën. De bevalling duurde verschrikkelijk lang, de baby wilde er maar niet uitkomen. Uiteindelijk is mijn dochter na twee dagen geboren, het is het meest pijnlijke wat ik ooit heb meegemaakt. Vijf maanden heb ik op bed gelegen, mijn benen waren helemaal verlamd en van onderen was ik totaal kapot. Mijn man was razend dat ik daar maar lag en het huishouden liet verslonzen, maar ik kon het echt niet. Voor straf kreeg ik heel weinig eten.”
Lees het verhaal van Masuma verder op de site van LINDA.