De club van onbesneden meisjes
Ruim vijftig bevlogen meisjes hebben met steun van Plan op hun school in Bonazuria, Ethiopië, de club van onbesneden meisjes opgericht. De clubleden hebben een belangrijke missie: een eind maken aan meisjesbesnijdenis. Thuis en in hun omgeving vertellen ze onvermoeibaar hoe schadelijk deze praktijk is en ze steunen hun leeftijdsgenoten om ‘nee’ te zeggen tegen besnijdenis.
“We willen meisjes behoeden voor besnijdenis”, vertelt Lentata (16), een van de leden van de club van onbesneden meisjes. “Vroeger hadden mijn vriendinnen en ik het er vaak over: wanneer we besneden zouden worden en hoe de ceremonie daarna zou zijn. Tegenwoordig praten we over wat we kunnen doen om meisjesbesnijdenis te stoppen. Dat is een enorme verandering. Besnijdenis is een praktijk die hoort bij onze geschiedenis. Als meisje keek je ernaar uit, ook al hadden we geen idee wat het precies inhield, want daarover wordt niet gesproken. Toen Plan bij ons op school kwam met het idee van de club van onbesneden meisjes vond ik dat heel raar. Ik vond het helemaal geen goed idee om meisjesbesnijdenis aan te pakken. Totdat ik van Plan hoorde wat de gevolgen zijn. Ik ben totaal van mening veranderd en heb me aangemeld bij de club.”
Met een scheermes
Dorite (14) is niet besneden. Ze vertelt dat haar ouders de beslissing namen hun dochters de ellende van besnijdenis te besparen nog voor Plan met de voorlichtingscampagne in haar dorp begon. “Maar mijn twee oudere zussen wilden wél besneden worden. Ze waren bang dat ze anders gepest zouden worden en dat niemand met hen zou willen trouwen. Ze hebben zelf gespaard en de besnijdster in ons dorp heeft het bij ze gedaan met een scheermes. Mijn ouders waren woedend. Toch begonnen mijn kleine zusje en ik ook te twijfelen. We maakten plannen om ons ook te laten besnijden zonder toestemming van onze ouders. Maar zover is het gelukkig nooit gekomen, want via de club van onbesneden meisjes hoorde ik voor ’t eerst wat besnijdenis werkelijk betekent. Ik ben ook bij de club gegaan en doe er alles aan om meisjes en hun ouders ervan te overtuigen dat ze niet moeten worden besneden. Toch is het niet altijd gemakkelijk dat iedereen weet dat we niet besneden zijn. Als we water gaan halen of naar school lopen, zijn er altijd wel mensen die naar ons wijzen en ons uitlachen omdat we ons niet aan de praktijk houden. Veel mensen denken dat we ongehoorzaam en vies zijn.”
HIV-besmetting
“We hadden al een datum voor mijn besnijdenis toen Plan het project tegen meisjesbesnijdenis op school begon.” Weyinitu (12) herinnert zich nog goed dat er daarna maar één gedachte door haar hoofd spookte: “Ik wil niet. Ik wil niet! Mijn besnijdenis moet worden afgezegd!” Gelukkig luisterden Weyinitu’s ouders naar haar verhaal en annuleerden daarna de besnijdenis. Weyinitu: “Ik had altijd veel respect voor onze traditionele besnijdsters, maar nu ben ik gaan twijfelen aan hun kennis. Het is bijvoorbeeld heel gevaarlijk om hetzelfde scheermes te gebruiken bij meerdere meisjes. Dat is vragen om bemetting met HIV!”
“Als mijn toekomstige man een besneden bruid wil, ga ik me toch niet laten besnijden. Ik zal hem uitleggen waarom ik dat niet wil en als hij dat niet respecteert, dan trouwen we maar niet.”
Nee zeggen
Birtukan (15) is door de club van onbesneden meisjes zelfverzekerder geworden. “Ik vond alles wat met besnijdenis te maken heeft vroeger eng en intimiderend. Nu heb ik de moed om ‘nee’ te zeggen en wil andere meisjes daarin ook aanmoedigen. We leren zoveel in de club! We durven nu te praten over een heel gevoelig onderwerp en laten op school van ons horen.”
“Ik denk dat meisjes en vrouwen meer waardering krijgen als ze actiever zijn en meer weten. Vroeger stuurden ouders alleen hun jongens naar school, maar sinds Plan hier werkt, is dat echt aan ’t veranderen. Later, als ik eraan toe ben om kinderen te krijgen, wil ik graag een dochter. En zij wordt niet besneden!”