Een dag in het opvangcentrum voor Ethiopische vluchtelingen in Sudan

  • 12 januari 2021

Blog door Afnan Salah (coördinator van de Sudan Joint Response)

Ik heb in mijn thuisland Sudan gezien dat rampen het beste in mensen en organisaties naar boven kunnen halen als ze met elkaar samenwerken. Deze gedachten gingen door mijn hoofd terwijl we landden op de luchthaven van Kassala (Sudan), met een vliegtuig vol ngo-medewerkers om de opvang van Ethiopische vluchtelingen aan de Sudanese grens te ondersteunen. Ik ben hier om daarbij te helpen.

Als coördinator van de Sudan Joint Response heb ik ervaren hoe verschillende ngo’s hun werk op het gebied van noodhulp op een efficiënte manier op elkaar kunnen afstemmen. De Sudan Joint Response is een samenwerking van de Dutch Relief Alliance tussen Plan International, World Vision en ICCO, met als doel om mensen in Sudan getroffen door conflict en klimaat gerelateerde rampen (zoals overstromingen en droogte) te voorzien van levensreddende hulp.

Afnan Salah

Ik ben er trots op een jonge vrouwelijke humanitaire hulpverlener te zijn, hierdoor vinden jonge meisjes het vaak makkelijker om met me te praten

Aan de slag

De volgende stop is het Hamdayet opvangcentrum, op ongeveer vijf uur rijden vanaf het vliegveld van Kassala. De stad ligt aan de Atbara rivier die een natuurlijke grens vormt tussen Sudan en Ethiopië, meer specifiek de Tigray-regio. Op dit moment zijn meer dan 40.000 Ethiopische vluchtelingen de grens met Sudan overgestoken, op de vlucht voor het conflict in Tigray. De vluchtelingen komen aan bij een opvangcentrum aan de grens, waar ze geregistreerd worden en tijdelijk kunnen blijven totdat ze naar een vluchtelingenkamp kunnen gaan. We arriveren ’s ochtends bij het opvangcentrum. De zon is extreem heet en er is nauwelijks schaduw. Mensen proberen wat schaduw te vinden naast de muren van het oude gebouw dat gebruikt wordt als beheercentrum van de locatie. Vrouwen binden hun kinderen vast op de rug en bedekken hun hoofden, terwijl ze aan het koken zijn of kleren wassen. Kinderen rennen rond om water uit de rivier te halen of om voor hun jongere broertjes en zusjes te zorgen.

Het kamp betreden voelt overweldigend, het is triest om te zien dat mensen hun huis moeten ontvluchten vanwege oorlog en conflict. Toch voel ik me vastberaden en sterk als ik binnenkom en het gelach van de kinderen hoor: dit is het geluid van hoop! We beginnen onze dag bij de Commissie voor Vluchtelingen Sudan (COR) en het kantoor van de VN Vluchtelingenorganisatie UNHCR voor de laatste updates, om te horen waar de uitdagingen liggen en onze hulp te coördineren. We bespreken ook wat de meest geschikte manier is om direct te starten met de distributie van noodhulpmiddelen en we onderzoeken mogelijkheden om met anderen samen te werken.

Als meisje in het kamp

Als ik naar buiten loop, komt een groep jonge meisjes op me af. Ze vragen naar de dignity kits (pakketten met producten voor persoonlijke verzorging specifiek voor vrouwen en meisjes zoals maandverband) die een paar dagen geleden werden uitgedeeld door Plan International als onderdeel van de Sudan Joint Response. Ik ben er trots op een jonge vrouwelijke humanitaire hulpverlener te zijn, want hierdoor vinden jonge meisjes het vaak makkelijker om met me te praten over hun behoeftes, maar ook over hun gevoelens en ervaringen in het kamp. Een van deze meisjes is Salam. Haar naam betekent “vrede”. Ze is 19 jaar oud en is op 21 november aangekomen in het Hamdayet opvangcentrum. Sindsdien is ze op zoek naar haar familie. Elke dag staat ze buiten met een vastberaden blik, en vraagt ze mensen of ze haar familie hebben gezien. Salam is haar huis ontvlucht toen ze de bombardementen hoorde. Ze vertelt: “Ik heb mijn vader en moeder achtergelaten en rende weg, ik dacht dat ik ze hier ergens zou kunnen vinden, maar ze zijn hier niet.” Ze legt uit dat het moeilijk is als meisje in een opvangcentrum. Er is geen privacy en ze heeft zich nog niet kunnen wassen sinds ze hier is. Soms gaan mensen naar de rivier om hun kleren te wassen, water te halen of zich te wassen. Maar vrouwen voelen zich niet veilig genoeg om dat in een open gebied te doen. De tolk vertelt dat ze niet wil eten tot ze haar familie gevonden heeft. Ik vergezelde Salam naar de UNHCR protection desk voor mensen die kwetsbaar zijn, waar ze geregistreerd werd en doorverwezen naar hulp.

Hopen op veiligheid

Een tijdje later, als ik naast de registratietent zit, zie ik een Ethiopische man die de rijen organiseert en ervoor zorgt dat mensen met speciale behoeften (zoals vrouwen met baby’s of zwangere vrouwen) en mensen met een handicap voorrang krijgen. Hij maakt grapjes om mensen aan het lachen te maken, vermaakt de kinderen en deelt informatie over het registratieproces. Even later komt hij bij me zitten in de schaduw om wat water te drinken. Hij glimlacht naar me en leert me hoe ik ‘hallo’ moet zeggen in het in Tigrinya, de taal van deze regio. Zijn naam is Hargos en hij vertelt dat hij als vluchteling naar het centrum kwam en er nu als vrijwilliger werkt. Hij was op de markt toen het bombardement begon, en had geen andere keuze dan samen met anderen naar de nabijgelegen velden te rennen. Hij hoopte dat hij zijn vrouw en zijn negenjarige zoon in veiligheid kon brengen zodra het schieten stopte. Helaas vond hij bij thuiskomst zijn huis volledig verbrand, en iedereen was de wijk ontvlucht. Hij vluchtte naar Sudan op zoek naar veiligheid en besloot om in het kamp als vrijwilliger te werken. “Ik doe vrijwilligerswerk om vrouwen en kinderen te ondersteunen tijdens deze moeilijke tijden en hoop dat iemand ergens hetzelfde doet voor mijn vrouw en mijn zoon, aan wie ik constant denk.” Dit deed me weer beseffen waarom ons werk zo belangrijk is: we verlenen levensreddende hulp aan mensen. Als je eigen dierbaren in zo’n situatie zouden belanden, zou je ook willen dat ze geholpen zouden worden.

Terwijl er meer dan 40.000 Ethiopische vluchtelingen de grens oversteken, doe ik mijn best om elk gezicht te onthouden. Laten we niet vergeten dat zij ook dromen hebben en dat ze hopen op veiligheid en een waardig leven.

Afnan Salah is coördinator van de Sudan Joint Response. De Dutch Relief Alliance verleent door middel van de Sudan Joint Response onder andere noodhulp aan Ethiopische vluchtelingen: we bevorderen hygiënische omstandigheden en voorzien vluchtelingen die net zijn gearriveerd in het Hamdayet opvangcentrum in Kassala van water

 
 
 
 
 

Sorry

De versie van de browser die je gebruikt is verouderd en wordt niet ondersteund.
Upgrade je browser om de website optimaal te gebruiken.