Seks voor de prijs van een stukje zeep

Werken in een bar betekent voor veel meisjes in Kampala gedwongen seks hebben met klanten. Namusanza (20) deed het om te overleven. Nu laat ze haar stem horen tegen de seksuele uitbuiting van meisjes.    

Maar liefst één op de tien meisjes in Uganda krijgt te maken met seksuele uitbuiting. Vooral meisjes die in de horeca werken, zoals Namusanza, zijn het slachtoffer. Toen Namusanza op de middelbare school zat, stierf haar moeder. Haar vader hertrouwde en zijn nieuwe vrouw wilde niet dat hij geld uitgaf aan de opleiding van zijn dochter. Voor Namusanza zat er niets anders op: stoppen met school en aan het werk.

Samen met een vriendin kon ze aan de slag in een bar van een hotel. Haar baas had wel een voorwaarde: ze moest met hem naar bed. “Ik was nog maar zeventien jaar oud en ik had nog nooit seks gehad. Ik moest vreselijk huilen. Ik kreeg de baan toch, maar omdat ik geen seks met mijn baas wilde kreeg ik veel minder loon, een vijfde van wat ik anders zou verdienen. Toch vond ik dat niet zo erg want zo hield ik in ieder geval mijn eer hoog.”

Onder druk gezet

Na een half jaar ging Namusanza naar huis voor de begrafenis van een van haar grootouders. “Ik vertelde mijn zus over mijn werk, hoe ik onder druk werd gezet en beledigd. Zij vond dat ik niet terug moest gaan. Maar mijn baas bleef bellen en uiteindelijk ging ik toch maar. Hij was woedend en eiste dat ik hem zou gehoorzamen. Vanaf dat moment had ik seks met hem, en ook met de klanten. Het was de enige manier om mijn baan te houden.”

De kamers en de bar schoonmaken, de bedden verschonen en dan op de eerste klanten wachten. Dat was haar leven vanaf dat moment. “Ik moest ze een welkomstknuffel geven en een drankje aanbieden. Daarna begonnen ze op seks aan te dringen. Ik deed het maar, omdat het moest van mijn baas. Met wat de klanten betaalden kon je misschien net een stukje zeep kopen. Het was pure uitbuiting.”

De schande van het dorp

In haar eigen dorp werd Namusanza een hoer genoemd. “Zo noemen ze alle vrouwen die in een bar werken. Ik vond dat zo vreselijk, wat was ik nou aan het doen?” Ze besloot haar baan op te zeggen en naar huis te gaan. Daar werkt ze nu op het land. “De omstandigheden zijn niet makkelijk, maar het is beter dan in de bar.” Namusanza laat tegenwoordig haar stem horen op discussieavonden . “Ik vertel over seksuele uitbuiting en roep iedereen op om iets te doen, om het geweld te stoppen. Meisjes die in bars werken lijden, ze hebben snel hulp nodig en moeten daar weg.”

“We willen heel graag dat de situatie van meisjes verbetert. We zijn mensen en horen dus niet onmenselijk en als beesten behandeld te worden in bars” – Namusanza

Het is haar droom dat de volgende generatie meisjes het beter krijgt. “Dat ze niet worden uitgebuit zoals ik. Ik heb zo veel ellende meegemaakt, als ik niet zo sterk was geweest, dan zou ik hier nu niet zijn. Ik wil dat meisjes beschermd worden en respect krijgen.”