Het leven na orkaan Idai: veel meisjes gaan nog steeds niet naar school
Eerder dit jaar heeft orkaan Idai grootschalige verwoestingen aangericht in Mozambique, Malawi en Zimbabwe. De ramp kostte honderden levens, liet honderdduizenden mensen dakloos achter en trof naar schatting 1,5 miljoen kinderen.
Hoewel het zes maanden geleden is dat de orkaan toesloeg, kunnen veel meisjes nog steeds niet naar school. Drie meisjes uit Zimbabwe vertellen hun verhaal.
Alleen thuis
Toen orkaan Idai toesloeg, had de moeder van 18-jarige Maria haar kleine zusje naar het ziekenhuis gebracht omdat ze ziek was. Maria bleef alleen thuis om voor haar andere broers en zussen te zorgen. Haar huis was afgesloten van de buitenwereld door de overstromingen, met als gevolg dat ze dagenlang alleen waren voordat haar moeder en vader hen konden bereiken.
Lees ook: Plan International breidt noodhulp uit voor de slachtoffers van orkaan Idai“Ik kon niet naar school tijdens de afwezigheid van mijn moeder, omdat ik mijn broers en zussen niet alleen kon laten. Ik wachtte op haar tot het waterniveau in de rivier daalde, zodat ze kon oversteken,” vertelt Maria.
Mijn moeder heeft geen geld om maandverband voor me te kopen, dus ik gebruik doeken als maandverband.
Na de orkaan ging Maria bijna twee maanden niet naar school. “Ik deed in die tijd kleine klusjes zodat ik geld kon verdienen om eten en andere dingen te kopen. Ik werd er verdrietig van, omdat ik wist dat ik naar school hoor te gaan, net als andere kinderen.”
Hoewel Maria inmiddels weer terug is naar school, heeft ze nog steeds moeite om het vol te houden. “Ik ben weer naar school gegaan, maar soms ga ik niet omdat we geen eten hebben. Ik ga dan mijn moeder helpen met het zoeken naar eten.”
Maria weet dat onderwijs belangrijk is, maar op dit moment staan te veel barrières haar in de weg. “Het schoolgeld is echt een probleem geworden. Op dit moment heb ik niet genoeg boeken. Mijn moeder heeft geen geld om maandverband voor me te kopen, dus ik gebruik doeken als maandverband.”
Geen geld voor school
De familie van de 17-jarige Violet had al voor de orkaan moeite met het betalen van haar schoolgeld. “Ik miste de meeste lessen omdat ik mijn moeder moest helpen om kleine klusjes te doen, zodat we geld kregen. Vorig jaar heb ik niet het volledige schoolgeld betaald.”
Al het spaargeld van de familie is verloren gegaan tijdens de ramp. “Ons huis is vernietigd, samen met onze kleren, boeken en eten. Onze akkers die vlakbij de rivier lagen, waren samen met onze gewassen verloren gegaan. Ik ging lang niet naar school en in die tijd was ik op zoek naar een baan om eten te kunnen kopen. Ik oogstte mais voor andere mensen. Soms kregen we $5 en soms $10 (Zimbabwe Dollars),” aldus Violet.
Het doet me pijn om mijn klasgenoten naar school te zien gaan terwijl ik thuis moet blijven.
Violet hoopt weer terug te kunnen naar school. “Het doet me pijn om mijn klasgenoten naar school te zien gaan terwijl ik thuis moet blijven. Ik wil schoolgeld, kleding en eten. Als ik slaag, wil ik lerares worden. Ik kan geen baan vinden als ik in de toekomst niet naar school ga. Voor de meeste beroepen tegenwoordig heb je onderwijs nodig. Ik word van mijn rechten beroofd doordat ik niet naar school kan.”
“Ik ben bang dat ik gedwongen word om te gaan werken”
De 13-jarige Patience woont bij haar grootouders. Ze moest haar huis verlaten en onderdak zoeken in een nabijgelegen school toen de orkaan toesloeg. “Tegen de tijd dat we ons huis verlieten, regende het heel hard. We gingen toen naar een nabijgelegen school en sliepen daar. We werden ’s morgens wakker en gingen terug naar ons huis. Dat was helemaal verwoest door de hevige regenbuien.
Patience kon na de ramp niet terug naar school. “We sliepen vroeger in een kamer waar we ons eten, onze kleren en onze boeken hadden opgeslagen. Al onze schoolspullen liggen onder het puin. Ik kan niet naar school, omdat mijn boeken en uniformen door de regen verwoest zijn. Mijn grootvader verdient niet genoeg geld om eten én schoolgeld te betalen. Het geld dat hij verdient, geeft hij uit aan eten.”
Op de hoogte blijven van wat Plan International doet aan noodhulp? Schrijf je in voor de nieuwsbrief!De grootvader van Patience vindt dat zijn kleindochter moet gaan werken om bij te dragen aan het gezinsinkomen. “Ik ben bang dat ik gedwongen word om te gaan werken of misbruikt te worden terwijl ik bij anderen thuis werk,” aldus Patience.
Hoewel Patience haar schoolgeld niet kon betalen, is ze onlangs wel weer naar school gegaan. “Toen mijn grootouders vertelden dat ik niet meer thuis kon blijven, gaf mijn oma me toestemming om naar school te gaan. Toch blijft er altijd een kans dat ik weer van school ga, als we in de toekomst mijn schoolgeld niet kunnen betalen.”
Dit doet Plan International
Onze lokale teams bieden nog steeds hulp op het gebied van onderdak, watervoorziening, sanitatie en hygiëne. Daarnaast worden er voedselpakketten uitgedeeld, met onder andere water, bloem, olie, gedroogde vis en bonen.
De bescherming van kinderen heeft voor Plan International de hoogste prioriteit. Zij zijn het meest kwetsbaar voor de gevolgen van ondervoeding, vervuild drinkwater en gebrekkige hygiëne. Bovendien zijn meisjes en jonge vrouwen extra kwetsbaar tijdens en na de ramp. Eén van de prioriteiten is dan ook het beschermen van deze adolescente meisjes.
Plan International verspreidt duizenden ‘dignity kits’, pakketten met onder andere ondergoed en herbruikbaar maandverband, emmers en zeep om adolescente meisjes en vrouwen in de zwaarst getroffen gebieden te helpen.