“Over meisjesrechten praten we na de crisis wel”
Nu Libanon een ongekende economische crisis doormaakt, ziet Lynne de veiligheid en het welzijn van meisjes in Beiroet verslechteren. Met het She Leads-programma reisde de jongerenactivist af naar Genève, waar ze afgevaardigden van de Verenigde Naties toesprak. “Het schenden van meisjesrechten en klimaatverandering zijn de echte crises van deze tijd.”
De achttienjarige Lynne groeide op in een wijk aan de randen van Beiroet. Daar moesten haar ouders hard werken voor hun levensonderhoud. “Mijn ouders werkten de klok rond zodat mijn broers en ik goed onderwijs konden volgen.” Door de economische crisis en torenhoge inflatie leeft inmiddels tachtig procent van de Libanese bevolking onder de armoedegrens. Lynne: “Families staan in de overlevingsstand. Steeds meer klasgenoten stoppen met school en gaan noodgedwongen aan de slag in de horeca of als straatverkoper, met nauwelijks toekomstperspectief.”
“Het leven wordt steeds onveiliger voor meisjes”
Naast de economische crisis worstelt Libanon met politieke instabiliteit. Het land zit sinds twee jaar zonder president en de overheid is nauwelijks operationeel, net als politie en veiligheidsdiensten. Ook werkt de straatverlichting vaak urenlang niet door stroomuitval.
Dat maakt het leven voor meisjes in Beiroet steeds onveiliger, vertelt Lynne: “Straatintimidatie, aanranding en seksueel geweld nemen de laatste jaren alleen maar toe. Op de plek waar ik vaak met vrienden afspreek, is onlangs een meisje op klaarlichte dag verkracht. Niemand greep in. Zelden ga ik nog alleen de deur uit. Op straat zie je steeds minder meisjes en vrouwen.”
Meisjesrechten geen prioriteit
Door financiële zorgen en gebrek aan perspectief nemen ook de spanningen in gezinnen toe. Dat vertaalt zich steeds vaker in geweld of misbruik. Lynne: “Bij gendergerelateerd geweld denkt men vaak alleen aan fysiek geweld, maar het kan ook mentaal of economisch zijn. Bijvoorbeeld wanneer meisjes of vrouwen niet zelf kunnen beschikken over geld.” Dit maakt het voor hen moeilijk om te ontsnappen aan onveilige gezinssituaties, merkt de jonge activist op.
Ook onderwerpen als menstruatiearmoede en het groeiend aantal kindhuwelijken staan niet op de politieke agenda, ziet Lynne. “Libanon kampt met zoveel crises, dat het welzijn van meisjes en vrouwen nauwelijks prioriteit krijgt. Dat komt later wel, denken mensen dan, terwijl investeren in meisjes de oplossing is.”
Libanon kampt met zoveel crises, dat het welzijn van meisjes en vrouwen nauwelijks prioriteit krijgt.
Opkomen voor je rechten
Over de verschillende vormen van geweld tegen meisjes en vrouwen, leerde Lynne tijdens sessies van Dar Al Amal. Dat is een van de organisaties uit het She Leads-programma die strijdt voor de kansen en rechten van meisjes en jonge vrouwen. Het programma is gefinancierd door het ministerie van Buitenlandse Zaken.
“Wanneer je praat over geweld tegen vrouwen word je in Libanon niet altijd serieus genomen,” vertelt ze. Haar eerste bijeenkomst herinnert Lynne zich daarom nog goed, omdat het er daar heel anders aan toeging: “Ineens stond ik tussen jongeren die luid discussieerden over meisjesrechten en rechtvaardigheid. Toen besloot ik me ook uit te gaan spreken.”
Naar de Verenigde Naties
Net voor haar achttiende verjaardag reisde Lynne namens She Leads af naar de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties. “Er spreken hier nauwelijks jonge vrouwen dus ik vind het heel belangrijk hun stem te laten horen”, vertelt ze.
In Genève sprak Lynne met afgevaardigden van Libanon over meisjesrechten en hield ze in het bijzijn van alle lidstaten een krachtige speech over de gevolgen van klimaatverandering voor meisjes en vrouwen en hun recht op inspraak: “Net als vrouwenrechten staat de klimaatcrisis in Libanon nauwelijks op de politieke agenda. Het wordt niet gezien als big deal, terwijl de onderwerpen sterk aan elkaar gelinkt zijn. Meisjes en vrouwen hebben een sleutelpositie in het aanjagen van klimaatadaptatie, zeker in families en community’s, als ze de kans maar krijgen.”
Trotse vader
Op de vraag hoe haar familie aankijkt tegen haar activisme, zegt Lynne glimlachend: “Mijn moeder is altijd een rolmodel geweest, maar mijn vader heeft mij lange tijd niet gesteund in mijn lobbywerk. Daar heeft hij nu spijt van. Toen we hoorden dat ik mee mocht naar Genève, stond hij als eerste in de rij om mijn paspoort aan te vragen. Ik maak hem nu trots.”
De Verenigde Naties toespreken heeft Lynne nog standvastiger gemaakt in haar activisme. “Meisjes in Libanon hebben zoveel potentie. We moeten niet langer zwijgen en gezamenlijk opkomen voor onze rechten.”