Floriane biedt voedselhulp aan ontheemde vrouwen
In Burkina Faso hebben 1,9 miljoen ontheemde mensen te maken met een ongekende voedselcrisis. Onder hen zijn voornamelijk vrouwen en kinderen. De dorpen en steden waarin zij worden opgevangen zijn ook kwetsbaar, maar delen zo goed en zo kwaad als dat gaat eten en andere levensmiddelen met ze. Middelen die door stijgende prijzen en de invloed van klimaatverandering op de landbouw, steeds schaarser worden.
De stad Koupela, waar Plan International ondersteuning verleent, worden zo’n zesduizend ontheemden opgevangen. Youth leader Floriane (18) is lid van een partnerorganisatie van Plan International en zet zich voor ze in. “Er komen soms vrouwen bij ons aan de deur om te vragen of ze onze restjes mogen hebben. Ik vind dat heel verdrietig,” vertelt Floriane.
“Ze hadden een thuis, maar ze werden aangevallen”
Ze is bevriend geraakt met een groep van twintig ontheemde vrouwen die begin 2022 aankwamen in Koupela. Tijdens de schoolvakanties zoekt Floriane deze vrouwen op om met hen in gesprek te gaan.
“Ze vertellen me over vroeger. Er is een vrouw die haar man verloor en daar veel over praat. Ze had een huis en ze had haar kinderen. Ze hadden een thuis, maar ze werden aangevallen,” vertelt de tiener met tranen in haar ogen.
De vrouwen huren een eenkamerappartement waar ze samen met hun kinderen in een grote groep slapen. “Het is verschrikkelijk om te zien hoe deze mensen hun thuis achter hebben moeten laten. Zonder iets mee te kunnen nemen en na het verliezen van hun geliefden,” zegt Floriane.
Lees ook: “Ik kan mijn kinderen geen voedzame maaltijd geven”Met honger naar bed
“Eten is een probleem, want er is simpelweg niet genoeg. Deze vrouwen en kinderen gaan met honger naar bed. Het is echt schokkend. Daarom ga ik samen met hen een speciaal gerecht maken en ik weet zeker dat ze dat heel fijn vinden. Het is mijn eigen initiatief, maar ik word ondersteund door Plan International.”
Er komen soms vrouwen bij ons aan de deur om te vragen of ze onze restjes mogen hebben. Ik vind dat heel verdrietig
Floriane en andere jongeren in haar organisatie, die getraind zijn in peacebuilding, sociale cohesie en conflictmanagement, koken niet alleen voor de vrouwen. Ze organiseren ook debatten en spelen spellen met ontheemden en mensen uit de gemeenschap waarin zij te gast zijn, om bruggen tussen de twee groepen te slaan.
Totale armoede
Het is niet de eerste keer dat Floriane de vrouwen helpt met eten. “Ze hebben nu niets en de voedselcrisis wordt alleen maar erger. Op de markt is alles duurder geworden. Als ik op bezoek ga, neem ik altijd geld of eten voor ze mee. Zelf hebben ze niks, ze leven in totale armoede.”
Op de markt kopen Floriane en een van de vrouwen couscous, groenten en vis, maar ook keukengerei om te kunnen koken. Het bestek en de borden werden gered uit het vuilnis.
Floriane koopt ook een paar oorbellen voor haar nieuwe vriendin. “Als het aan mij lag zou ik elke dag bij ze zijn en elke dag voor ze koken,” vertelt ze.
Contact met overheden
De ontheemde vrouwen willen dat Floriane en andere jongeren uit haar organisatie hen helpen om in contact te komen met de lokale overheid en ontwikkelingsorganisaties. “Ze vragen ons om met hen in gesprek te gaan, omdat ze eronder lijden dat ze thuis niks kunnen doen en moeten wachten tot iemand ze eten komt brengen. Dat is niet genoeg. Ze hebben werk nodig, zodat ze niet van onze hulp afhankelijk zijn. Dat zou hen, en eigenlijk iedereen, enorm helpen.”
Op de hoogte blijven van het werk van Plan International? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief!Iedereen moet helpen
Floriane roept haar hele gemeenschap op om solidariteit te tonen met de ontheemden in hun stad: “Ik stel mezelf voor wat ik zou doen als ik hun schoenen stond en vraag mijn vrienden en familie om met me mee te doen. Want ik zou niet de enige moeten zijn die hen helpt. Iedereen moet meehelpen.”
Ik zou niet de enige moeten zijn die hen helpt. Iedereen moet meehelpen
Floriane sluit af met een oproep aan alle staten, organisaties en individuen wereldwijd. “Sommige mensen kunnen zich niet eens voorstellen dat er mensen zijn die een hele dag, laat staan twee, zonder eten kunnen. Maar hier is dat de realiteit. Elk gebaar, hoe klein ook, is welkom. We hebben hen nodig om ons te ondersteunen. We hebben hier helemaal niks.”